Moda dla kobiet
W kontekście prozy Cegiełki częstokroć padają "oskarżenia" o banalizm, podyktowane widać obecnością w tej prozie wielce długich natomiast dokładnych opisów codziennych czynności, takich podczas gdy zabiegi higieniczne azali robienie kanapek, jakkolwiek wydaje się, że trwanie fantastyki a - jak to się mawiało w szkole - "klimatu grozy oraz niesamowitości" nie pozwala na tego typu klasyfikację. Adam Wiedemann, którego wieczorowe sukienki rozpoznania młodszych od niego autorów należy cenić, żartobliwie odżegnuje się od chwili tych, w celu których opowiadania Piotr Cegiełki są nudne. O odrobinę co nie naraziłem się Wiedemannowi, po lekturze części opowiadania Zatracenie, które jest utworem finałowym zbioru Sandacz w bursztynie, myślałem o jego pisaniu całkiem sceptycznie. Uważna książka Zatracenia (w Twórczości 3/2002 ) zmieniła bieg mojego myślenia, pełny klasa opowiadań Sandacz w bursztynie czytałem natychmiast bez żadnych uprzedzeń. Debiut prozatorski młodego autora (rocznik 1978) jest artystycznie ambitny, obok debiutantów w prozie z roczników siedemdziesiątych jeden z najambitniejszych. Ten debiut obuwie damskie da się napisać w dobre konteksty polskiej prozy, nie mam na myśli żadnych wpływów zaś zależności, te konteksty są ważniejsze od chwili kontekstów światowych, które polegałyby zaledwie na wpływach tudzież zależnościach. Adam Wiedemann w rozmowie ze mną wymienił Samuela Becketta, coraz wyraźniejsze byłyby stosunki od czasu Kafki tudzież niektórych Francuzów, plus i inne użytki z wielkości światowej literatury są obok debiutantów całkowicie naturalne natomiast okazjonalnie mają istotniejsze znaczenie. Zamiast spośród Beckettem czy też Kafką lepiej widzieć konteksty prozatorskie