Wiem. I nie mogę zrozumieć, w jakim celu Bodycombe pozwa-la sprawę odłożyć ad acta. Wiem przecież, że Penward zwlekał z powiadomieniem policji o ucieczce zwierzęcia, a iż zatarł ślady na fermie. McGibbon potarł palcem rant swego czerwonego nosa i odezwał się cicho. - Słyszałem plotki, że równieżwobec Bodyc-ombe\"a zastosowano metodę kija i marchewki. - Chcesz powiedzieć, iż Penward przekupił inspektora? -zapytał Pascal zaszokowany. - Nie. Niezupełnie. Powiedzmy, że dano mu aż do zrozumienia, że jego perspektywy awansu lepiej będą wyglądały, podczas gdy zapomni o całej sprawie. Gdyby tudzież nie zdołał zapomnieć, jego kariera mogłaby się raptem skończyć. Jest parę spraw spośród przeszłości in-spektora, które nie powinny stanowić wywleczone na blask dzienne. Mówiono mi, że niegdyś powziął kilka nierozważnych decyzji... Pascal spoglądał na McGibbona z respektem. - A dokąd twoja osoba się tego w ogólności dowiedziałeś? - Och, po tej stronie zaś ówdzie - odparł McGibbon nonszalancko. - Lu-dzie mi opowiadają różne rzeczy. Głównie dlatego, iż nie traktu-ją mnie poważnie. A przynajmniej nie jako dziennikarza. - Słuchaj - powiedział z zapałem Pascal. - Czemu nie napi-szemy o tym wszystkim? Z twoimi zaś moimi wiadomościami, moglibyśmy nieźle namieszać. A w rezultacie moglibyśmy zmu-sić Penwarda do zamknięcia zoo. Może udało mu się dać łapówkę tych idiotów, co zarządzają miastem, mimo to całe mnóstwo ludzi boi się, że na nowo jakieś zwierzę mogłoby uciec, bez względu na owo tak jak płotów w ową stronę będzie