Mobilny doradca w stolicy
W wiekszosci utworów romantycznych istota jest przedstawiana nocą, co wzmacnia rezultat grozy, tajemniczości niemniej tym samym pokazuje ułomność ludzkich zmysłów. Natura w balladach Adama Mickiewicza tj. „Świteź”, „Świtezianka”, „Lilie” pełni nader ważna role, jest odrębnym bohaterem. W naturę wpisana jest niezwykłe zdarzenie ( zatopione jezioro, które było dawno grodem), jest tajemnicza natomiast niedostępna („Świteź”), karze nawet tych których kara nie dosięgła w fotografia ślubna katowice świecie ludzkim („Świtezianka”). Mickiewicz w swoich utworach używa personifikacji z powodu której czytelnik gubi granice miedzy człowieczeństwem oraz dzika przyroda - te dwa podmioty tworzą spójność która się obopólnie dopełnia. Mickiewicz obdarza naturę duszą : „(...)Tylko z zatoki, Sterczał rozległy głazu kawał, I dziwną kształtu budową Dwa ludzkie ciała udawał(...)” . W utworze Juliusza Słowackiego „Smutno mi Boże” natura oddaje przeżycia bohatera, jest tłem wydarzeń. Piękno oglądanego za sprawą osoba poetycki zachodu słońca owszem wzmaga jego cierpienie. Bezmiar blog moda morza, loty bocianów przypominają mu o tęsknocie a niemożności powrotu aż do ojczyzny. Natura staje się w tym miejscu pośrednio protegowanie cierpienia, piękno krajobrazów zwiększa żałoba pielgrzyma, podkreśla eros osamotnienia. Przyroda w utworze Adama Mickiewicza „Stepy Akermańskie” urzeka odbiorcę swoim nietuzinkowym pięknem. Człowiek nie potrafi jej ogarnąć, jest dzika tajemnicza. W wierszu tym natura pełni role dostarczania czytelnikowi wrażeń estetycznych. Budzi i przerażenie w człowieku Zachodu, kto podziwia przyrodę Orientu. W „Stepach akermańskich” homo sapiens ukazany jest nie jako comes przyrody natomiast lecz wciąż jej mały element. Ukazana jest kruchość człowieka poniżej natu